zaterdag 27 maart 2010

Pics Daragaun, West Bengals, India, nieuwe

Daragaun, West Bengals, India

Daragoan

haidiehoi!

here some news from us. The last 2 weeks we lived in Daragoan, a little village in the nort-east of India. It's a beautiful place between Nepal, Sikkim and West-Bengal.
We met Ryan, one of the founders of the project, in Darjeeling and we immediately liked him : driven, enthusiastic and with a knowledge of about everything you have to know when you're living here :) He gave us a little bit more information about the place where we were heading, gave us directions and there we went.

We stay in a very cosy house where the family gave us a seperate room with even a living room! Bright, big and with a stunning view over the valley. We fell with our butt in the butter, like we say in Flemish :)

The frist day Ian came to Rimbik, the last stop for the jeeps and a 2,5h walk from the village, to pick us up. Ian, an American, lives here already 5 years and is a teacher in the little school. The family we stay with is really nice, currently 3 sisters and 1 brother is living there with their parents. And they make so good food!!!! We really feel welcome.

What do we do in a day? We get up at about 6 o'clock ( it sounds early but it's just a lifestyle :)) we do some housework (wash clothes, clean the room, study some Nepali,...). At 9 o'clock we eat and go to school to give some lessons to the children. The little school has 70 kids, 7 classes and only 4 teachers. I never ever thought I would be patient enough to teach but I like it and on saterday, when there is no school, I mis them already.
So at 12 we have a break and drink tea ( they are really addicted here) and then we do some consultations and if there is still time we teach some more untill 3 o'clock. Then we have a little snack, clean the health post and go home. We do some personal stuff ( reading, resting, studying,....) untill 7 o' clock when it's dinner. Chat a little bit and then go to sleep at about nine o'clock. Time flies by if you're busy!

Now we are back in Darjeeling for a couple of days to buy some medicins and collect some school books. Today we were going to fix our "Permit" for Sikkim. We live just at the border with another state, Sikkim, where tourist have to have a permit, it doesn't cost anything and it's only for 15 days. Now we come first to Darjeeling and then to Silliguri ( where we buy medicin) and it takes us minimum 8 long hours. If we go through Sikkim then it only takes 4 hours. But because we need a permit, and you only get it in the city, we can't take the short way. So we put our nicest face on and asked for a 4 month permit. pfff, was that a mistake! A guy from the office shouted that we can't work on a touristvisa and schould use it to be a tourist and that volunteeringwork is not allowed in the borderarea! and blablablabla... When Simon asked him why that was, he answered that that question was not allowed. TSSSssssss, I saw Simon boiling inside but he stayed so polite. I wanted to shout but we were so scared he would cancel our visa, that we shut our mouth and tried to get a visum for 15 days to get this first back of medicins over the stateborder. This is India with all their rules and no-one knows why, always a suprise here!

sjoef, I'm tired, this is for now folks.

Bigg kiss from the both of us

donderdag 11 maart 2010

Haidie,

let me first explain some things in Dutch so I can clear a bit my head. Englishreading people should skip this part and go to the next section :)


okido, dus efkes voor de verduidelijking: we zijn 16 dagen gaan trekken in het Noorden van Nepal. Ons eerste plan was de Langtangtrek: 3 dagen op en 3 dagen naar beneden. Dus de bus op naar Syabrubesi. Dat was ons nogal een belevenis. In het midden van de weg stopt de bus want er ligt een kleine pick-up in het midden van de baan. Wij niet goed wetend wat er gebeurd ons bagage gepakt en beginnen stappen naar de andere kant van het 'accident'. 10talle mensen en een zwerm politie stonden op het voertuig te kijken als ezels op nen kluit. Na wat kleine pogingen van enkelingen om het ding te kantelen, was er vooral veel discussie en de melding dat we maar moesten overstappen op een andere bus die ons ging verder brengen maar waar we weer voor zouden moeten betalen. Terug een hele discussie en 1,5u later vertrekt de bus dan toch met vele mensen in de bus, supergrote zakken vol groenten, bagage, nepalezen en 2 belgen op het dak. Wat was er gebeurd? Een familie had stenen gaan halen voor hun huis te bouwen. De stenen vanachter in de pick-up en de moeder en het kindje zaten er bovenop. Door een verkeerde beweging ofzo is de wagen gekanteld en is het kindje verpletterd door de vallende stenen. Nu, de vader, en bestuurder, wou dat de verzekering alles terugbetaalde van wat hij aan schade had geleden en de wagen mocht niet verplaatst worden tot wanneer dat in orde kwam. Toen wij er voorbij kwamen lag de auto er al 2 dagen en het zag er niet naar uit alsof hij snel verplaatst ging worden. Tis een tragisch feit, maar om alle andere mensen met problemen op te zadelen door hetgene wat er gebeurd is, is een beetje bizar en absoluut onmogelijk in het Westen.


De Langtang was zwaar: steil naar boven, terug naar beneden, sneeuw, glad, warm en vooral overbeladen met een grote trekrugzak op onze ruggen. Iemand uit Kathmandu had ons gezegd dat het enrom duur ging zijn om te slapen en te eten onderweg ( er staan lodges echt om de 5km) dus hadden we besloten om onze tent en kookspullen mee te sleuren, maar das geen lachertje als je een berg van 3800m gaat beklimmen ;). Soit, uiteindelijk was het beetje overbodig gebleken, tis duur trekken hier maar niet zo duur als ze ons gezegd hadden. Soit, uiteindelijk zijn we wel fier om te kunnen zeggen dat we onafhankelijk konden trekken en we geen gids of drager hadden.

Zoals eerder vermeld: ge moet geen doetje zijn om dees te doen. De start was al niet zo fantastisch: tsnot zat al in mijn hoofd. Saar met snottersnietersnater naar boven wat haar beetje trager maakt om naar boven te puffen. Uiteindelijk dat overwonnen maar als we just over de Gosainkundpass waren diarree gekregen en geveld door hoge koorts. Dus dan maar 1,5 dag rust ingelast. Simon had toen een oude trekkerminded Amerikaan tegengekomen die zei dat ik dom ben om geen antibiotica te nemen als je ziek bent op een hoogte van 3700m met geen reddingsmiddelen om naar beneden te gaan. Hij zei : " je kan niet ziek worden op zo'n grote hoogte, je gaat zwak worden en dat kan je niet toelaten want je moet nog superveel verder lopen. Dus zelfs 3 dagen diarree gaan je uitputten en je te neig verzwakken om nog degelijk naar beneden te lopen". Dus hup, voor de 2de keer op 2 maanden tijd AB slikken. Maar twas wel een wondermiddeltje, de ochtend erna voelde ik me fit genoeg om de rugzak te nemen en terug te stappen. We wilden daar ook weg want de avond ervoor was er een groep van 20 fransen toegekomen met nog eens zoveel sherpa's in een mini-hotelletje waar je alles supergoed hoort en waar er maar 1 toilet is = niet grappig als je ziek bent.

Op zo'n trek leer je elkaar ook goed kennen. Ik wandel trager, hij vlugger, ik wil stoppen, hij niet,... ettelijke discussies gehad en nu mogen we wel zeggen dat zo'n trek wel een goeie test is en hoe geduldig je wel bent.

Dus uiteindelijk is ons eerste plan een beetje uitgelopen en hebben we verschillende leuke trekkers ontmoet die ons aanmoedigden om ook de Gosainkund te doen en naar Kathmandu te lopen. Vooral Robin and Lukas, een koppel uit Canada, waren geweldig. Supertijd met ze gehad.


Terug in Kathmandu eerst lekker gaan eten in ons klein lokaal tentje, maar ozo lekker eten. Vonden het zeer spannend om naar de Indische ambassade te gaan voor onze visas want daar hebben we a enkele teleurstellende verhalen over gehoord. Het zit dus zo dat je de eerste keer dat je naar India gaat normaal 6 maanden krijgt, dan moet je het lad uit voor 2 maanden en als je da terugkomt krijg je enkel 3 maanden meer. Voor een studentevisa en werkvisa moet je terug naar je land van herkomst wat in ons geval dikke zever zou zijn als we helemaal overland naar hier zijn gekomen. Soit, wij dus alles mooi ingevuld en afgegeven aan de man achter het raampje. Wij dus 6 maanden aanvragen. Zegt hij doodleuk :" ik geef jullie enkel 3 maanden", wij er alletwee direct opgevlogen "sir, sir, we really need 6 months because our parents come in July !" supersmeken voor iets dat je normaal gezien direct krijgt, tssss... kdenk dat hij zijn machtspositie eens wou laten zien. De dag erna met Indisch visa op zak, terug de bus op naar Bhaktapur, een oude stad net buiten het centrum van Kathmandu. Super mooie huizen, maar in ermbarmelijke staat, allemaal krotten eerste klas. Moest de staat geld vinden om het terug te restaureren, dan zou dit een tweede Venetie kunnen worden!

Na 2 dagen terug naar Kathmandu, waar we onze tickets regelden om naar India te gaan. Die busrit, miljaar... we wilden het in 2 dagen doen want het busverkeer is hier zo'n boeltje en duurt eeuwen om ergens te geraken en is nogal redelijk vermoeiend. Maar onze vriend de ticketverkoper heeft ons toch overtuigd om het op 1 dag te doen. Hij zei: " als alles vlot verloopt dan ben je er op 12 uur", in de Lonely Planet staat 17uur dus ik hield mijn hart vast. Zeker omdat 'vlot verkeer' in Nepal niet echt bestaat. Soit, we zijn uiteindelijk vertrokken om 5u 's morgens en toegekomen aan de grens om 21u. Moesten de maoisten (de communistische partij) niet altijd staken dan hadden we geen 1,5u stilgestaan onderweg en moest de politie niet zo stom zijn ( sorry,maar tis zo) dan hadden we er nog een 1,5u vroeger geweest. De politie stopte onze bus omdat er blijkbaar ergens iemand van de bus was gevallen :/ ik heb geen flauw idee wat dat betekende ( er zat ook niemand op het dak) maar na 1,5 discussie en veel over en weer gebel mocht iedereen terug vertrekken. Nepal, het blijft ons verbazen.

Soit, de volgende dag dus in India terecht gekomen, Darjeeling, en direct ondervonden dat India duurder is dan Nepal. Wonder boven wonder. En heel toevallig een mailtje gekregen van Ryan, van de organisatie waar we gaan werken, dat hij hier ook een paar dagen vertoefd. Dus vandaag hem ontmoet en meer uitleg gekregen over het reilen en zeilen. Hij is bezig met een project op te starten in Kaffer, maar ondervindt nu een beetje problemen met alle regeltjes hier in India, en heeft ons nodig in zijn vorig project in Dargaon waar 2 van de 3 village health workers zouden willen stoppen en hij dus vervanging zoekt. Tot wanneer hij 2 mensen terug heeft kunnen bijscholen zijn wij de vervanging. Tis hyperklein en superbasis maar tzal ons keer goe doen denk ik, terug naar de basis. Als alles goed gaat vertrekken we overmorgen: 5uur met de jeep en dan nog 2,5u wandelen. Het is echt in de middle of nowhere dus de volgende maanden zal er niet veel communicatie zijn. Hoop dat het is wat we zoeken.


oke, I will write a little bit again in English.

For people who don't understand the previous posts, we went trekking in Nepal for 16days. We did the Langtangtrek, went up to Taatopani and crossed the Gosainkund to go to Helambu where we could descent to Kathmandu. For the people who ever did a big trek like this I don't have to tell you that it's hard, painfull and exhausting. We had a lot of discussings between the two of us: he is walking faster, I'm too slow, he doesn't want to take a break, I want to, I want to stay here, he wants to look further,.... you get to know eachother pretty good after a trekking like this ;) My start wasn't really so good: a started walking up with a cold and it's not so pleasant when you go up to 3800m. When we passed the Gosainkund I even had diarree and fever and we had to stop for 1,5 days. Simon met an older American who said I'm stupid if I don't take AB's. So he gave me some and the next morning I felt better and we descented. But this trip was so amazing, there are no words to discribe the beauty of what we saw. And we met great people like Robin and Lukas, living in Canada. Had some fantastic time with them!

After our trek we visited Bhaktapur, old and so beautifull. We think, with some restorations, that it can be the next Venice!
So after some relaxing days we traveled by bus to the border of India: 16 hours on a bus with some delays because of the maoists and because the police thought someone fell from the bus :\ But we survived and arrived 2 days ago in Darjeeling. We met here Ryan from Ecta international, a medical NGO . Tomorrow we leave the city for a very remote place and we gona see if there is work for us. Hope we find what we are looking for.

That's for now, big mail...
wish you all the best and you'll hear from us in some time :)

big kiss,

Saar & Simon

maandag 8 maart 2010

Goodbye Nepal!

Lieve mensjes,

onze tijd in Nepal zit erop, we vertrekken naar India ! spannend!!!! :)

We vertrekken morgenvroeg met de bus naar het grensstadje in het oosten van Nepal en steken hopelijk de 10de de grens over naar het grote India.
Meer info als we uiteindelijk zijn toegekomen.

Nu nog effe belgische frietjes gaan eten met onze Canadese vrienden Robin and Lukas.

dikke warme groetjes,

Saar

bhaktapur

donderdag 4 maart 2010

Langtang

Langtang
D1 12u bus! (Truck accident)
to Siabru Beysi (1460)
D2 4u walk to bamboo lodge (1970)
(3h to tatto pani) lunch
3u walk to Rimche (2455) (3 nice
Antwerp girls)
Camping with very nice vieuw
D3 3h to Ghoratabela(2992) (around
many good campingplaces) lunch
3.25h to gompa(3330)
D4 3,30h to Kyanjin gompa(3730)
In Langtan Tibetan mariage and.
met Tom with his Polish girlfriend.
Kyanjin Gompa to top for sunset
(+650m) and back 1,5h
D5 3h up and back tovieuwpoint
gletcier. Bf. 1,5h to Langtang.
Lunch 2,15h to ghoratabela.
Met a nice Frenchemen Cederic.
D6 2,5h Ghoratabela to Rimche (lunch)
1,15 to Sherpaghaau
2,5h to Khamgjim(2235)
D7 1,5h to Shiabru
2h to Goljung(1946) Met a very
kind woman who we have to send
pics (Adres: Maile Gale/Goljung
Gabisa/ward number 7/Paanja
Gode)
D8 3,5hr up to Tatopani
(warme baden)
D9 4,5hr down to Siabru Beysi(1633)
D10 2,5hr up to Siabru Thulo(221)
1,15hr up to Dursagang(2720)
1,45hr up to Danda (3210)
D11 3 hr to chulepathi > lunch
( 3584m)
40 min to Laurebina ( 3900m)
2,15hr to Gosainkund ( 4310m)
D12 1,5hr to vieuwpiont
Cross Laurabiniyak pass(4610 m)
4,5hr to Phedi(3700m)
Very tuff day, Saartje is sick
5min down from Phedi is a good
camping place.
Met the very inspiring American.
D13 Saartje is very ill. We stay in
Phedi.
D14 saartje is better
3 hr to Ghobte (3460m)
Very icy and snowy paths
30 min to Karka > lunch
1,45 hr to Terapati > tea
1,25 hr to Magengoth with
spooky forests and thunder with
hail
D15 2,5 to kerumblabla (noodlelunch)
Goan familietheetje + veel te duur
mes gekocht
4,5 hr to


Sent from my iPod

woensdag 3 maart 2010